Ziekte van Willebrand

De ziekte van Willebrand is een erfelijke stollingsstoornis. Door een tekort aan een stollingseiwit, genaamd “van Willebrand factor”, stolt het bloed moeilijker, waardoor bloedingen minder snel stoppen.

Soms hebben mensen met deze stoornis weinig/geen klachten. Soms wordt de ziekte bij toeval ontdekt, bijvoorbeeld bij een tandheelkundige ingreep waarbij een bloeding ontstaat die nauwelijks stopt.

Klachten

• het snel ontstaan van blauwe plekken
• neus- en tandvleesbloedingen
• bloeding na een operatie of tandheelkundige ingreep
• bloeding in urinewegen, of in maag en darmen
• zware of langdurige menstruaties
• bloeding in spieren/gewrichten (bij ernstige vorm)

Behandeling

De behandeling van de ziekte van Willebrand is afhankelijk van de ernst. Bij een milde vorm is alleen behandeling nodig bij bijvoorbeeld een tandheelkundige- of chirurgische  ingreep. Rondom een ingreep wordt een middel toegediend, dat het vrijkomen van de eigen van Willebrandfactor bevordert (DDAVP, Minrin) of er wordt een gecombineerde stollingsfactor (verkregen van donoren) toegediend. Daarbij kunnen ook tabletten gegeven worden, zoals Cyklokapron.

Bij een ernstige vorm zijn mensen afhankelijk van stollingsproducten. Zij worden behandeld en gecontroleerd in hemofiliecentra.